قسمت ششم ... هفت بُعد خداوندی عیسی مسیح در هفت معجزه

قسمت ششم : عیسی کور مادرزادی را شفا می‌‌دهد

در قسمت اول و اولین معجزه عیسی مسیح خداوند ، او نشان داد که میتواند شادی از دست رفته ما را به ما بازگرداند. دراین باب کلام خداوند ما شیش قدح سنگی  را می بینیم که مسیح دستور می دهد که قدحهای سنگی را از آب پر کنند سپس او  آبهای درون آنها را به شراب تبدیل می نماید . هیج شیمی دانی و هیج دانشمندی تا به امروز نتوانسته آب را تبدیل به شراب نماید . اما با این معجزه عظیم عیسی مسیح یک چیز بر ما آشکار می کند ، که او خداوند مواد و خداوند عناصر و خداوند تبدیل کننده است . شاید تو دوست خوب من، هفتمین قدح  باشی که از شراب آسمانی پر شوی . او امروز هم آماده است تا آبهای درون ما و عناصر ما را تبدیل نماید. کافیست به خداوندی او ایمان بیاوریم و نزد او دعا کنیم و از او بخواهیم تا تبدیل عظیم خود را در ما انجام دهد . پس امروز از او دعوت نمایم که به عروسی ناتمام ما بیاید و از او بطلبیم که آبهای درونی ما را تبدیل به شراب آسمانی نماید . در قسمت دوم با هم یک ِبُعد دیگر خداوندی عیسی مسیح را مشاهده و تعمق می کنیم. باشد که با مطالعه این معجزات برکت و فیض عظیم او را در قلبهایمان دریافت کنیم.

 در قسمت دوم : عیسی بیدرنگ و در همانجا پسر افسر را شفا داد. شفا فوری و کامل بود. عیسی حتی به دهکده‌ای که کودک در آن بود نرفت؛ عیسی در قانا و کودک در کفرناحوم یعنی حدود ۲۵ کیلومتر دورتر بود (متی ۸: ۱۳). پدر به کلام عیسی ایمان داشت و روانۀ خانه شد. وی ایمان داشت بی آنکه نشانه یا معجزه‌ای را مشاهده کند.  افسر، در راه خانه، دریافت که پسرش درست در همان لحظه شفا یافته بود که عیسی فرموده بود: «پسرت زنده است» . در نتیجه، او و خانواده‌‌اش به عیسی ایمانی کامل آوردند، یعنی مسیحی شدند. معجزه، ایمان واقعی را ایجاد کرده بود. بیماری کودک سرانجام برکت عظیمی را برای خانۀ والدینش به ارمغان آورد. خدا از رنج آنانی که او را دوست دارند، خیر و صلاحی را بوجود خواهد آورد (رومیان ۸: ۲۸).  و این‌ نیز معجزه‌ دوم‌ بود که‌ از عیسی‌ در وقتی‌ که‌ از یهودیه‌ به‌ جلیل‌ آمد، به‌ ظهور رسید. در این معجزه، عیسی مسیح از ما تنها یک چیز می خواهد و آن ایمان است. در معجزه اول ، او که خداوندی خود را با خلق نمودن و تبدیل کردن مواد و عناصر آشکار می سازد و در دومین معجزه خود ، حاکم و مسلط بودن بر مسافت را بر ما آشکار می نماید . نور 300 هزار کیلومتر در ثانیه حرکت می کند اما کلام خدا سریعتر از آن .چون او نور را خلق کرد. در سفر پیدایش می خوانیم که او تمام جهان هستی را با کلامش می آفریند. او گفت و شد. با این معجزه عیسی مسیح به ما تعلیم می دهد که برای او فاصله و مکان معنی ندارد. کلام خدا پرقدرت است . من خود تجربه این شاهکار عیسی مسیح خداوند را در این معجزه بارها دیده ام که در نام او دعا شده و سرطانها و بیماریها و مشکلات در عزیزان برطرف شده . کافیست به او ایمان بیاوریم که حاکم به مکان و مسافت می باشد.

در قسمت سوم شفای مرد فلج را دیدیم که یوحنا در باب پنج حوضی را توصیف می‌کند که در زبان آرامی (یا عبرانی) بیت حسدا نامیده می‌شد. وی می‌نویسد در اورشلیم حوضی است. گفته می‌شد که فرشته‌ای گاه به گاه، آب حوض را به حرکت در می‌آورد و بلافاصله بعد از حرکت آب، بیمارانی که در کنار حوض منتظر بودند، به درون آب می‌رفتند. این عقیده وجود داشت که هر که بی درنگ بعد از حرکت آب، به درون حوض می‌رفت، شفا می‌یافت. عیسی پی برد که آنجا مردی است که قادر به راه رفتن نمی‌باشد و مدت سی و هشت سال در کنار حوض خوابیده است. عیسی از او پرسید: «آیا می‌خواهی شفا یابی؟» توجه داشته باشید که این مرد، خودش به سراغ عیسی نرفت، بلکه عیسی به سراغ او رفت. مرد نمی‌دانست که عیسی قادر است شفا بخشد. مرد به عیسی توضیح داد که چرا شفا نیافته است: او هرگز نتوانسته بود به موقع وارد حوض شود. تمام فکر او متوجه قدرت آب حوض بود؛ او متوجه قدرت شفا بخش عیسی نبود. عیسی مسیح به آن مرد فرمود برخیز و در همان لحظه او از بیماری چندین ساله شفا یافت .

 در این معجزه عیسی مسیح حاکم بودن خود را بر زمان نشان می دهد . شاید که سالهای زیادی است که من در بیماری و درد و رنج هستم ولی خبر خوش این است که امروز در مقابل شخصی قرار دارید که حاکم بر وقت و زمان است و مسلط بر سالهای ماست . او میتواند امروز ما را  از بیماریها و درد و رنج آزاد کند. باز شرطی که برای دریافت این معجزات است ایمان است . عیسی مسیح در یکی از تعالیمش به یهودیان گفت، ای هیکل (محل عبادت یهودیان) را خراب کنید تا من دوباره آن را ظرف سه روز بنا خواهم کرد . البته در این گفتگو منظور عیسی مسیح بدن خود را که میبایست بمیرد و بعد از سه روز دوباره زنده شود می باشد. درکتاب دوم پطرس باب سه آیه هشت پطرس اینگونه می گوید: اما ای عزیزان ، این حقیقت از شما پنهان نماند که در نظر خداوند یک روز مثل هزار سال و هزار سال مثل یک روز می باشد.

در قسمت چهارم خواندیم عیسی به پنج هزار نفر خوراک می‌دهد .عیسی یکی از بزرگترین معجزات خود را انجام داد . وی پنج نان و دو ماهی را گرفت و بین جمعیت تقسیم کرد. در آنجا پنج هزار مرد بود، به علاوۀ زنان و کودکان (متی ۱۴: ۲۱). پس جمیعا خورده، سیر شدند . درست همان گونه که عیسی به جمعیت خوراک جسمانی داد، خوراک روحانی نیز به ایشان می‌دهد. وی به ما آب زنده می‌دهد (یوحنا ۴: ۱۰) وقتی آن را بنوشیم، دیگر هرگز تشنه نخواهیم شد (یوحنا ۴: ۱۳-۱۴). وی به ما نان حیات می‌دهد که اگر آن را بخوریم، دیگر هرگز گرسنه نخواهیم شد (یوحنا ۶: ۳۵). اگر عیسی توانست با پنج نان و دو ماهی به پنج هزار نفر خوراک بدهد، یقینا می‌تواند به هر که با ایمان نزد او بیاید، خوراک جسمانی و روحانی بدهد. عیسی نه فقط آفرینندۀ عالم هستی، (یوحنا ۱: ۳)، بلکه عامل بقای حیات نیز هست، چه حیات فیزیکی چه حیات روحانی. خوراک دادن به پنج هزار نفر نه فقط معجزه‌ای عظیم بود، بلکه تصویری بود از حقیقت رشد ملکوت خدا.این واقعه درسی است در مورد خدمت بشارت کلیسا. درس روحانی در این است که نانها و ماهی‌ها زمانی زیاد شدند که شاگردان شروع نمودن به دادن مردم؛ هر قدر می‌دادند، نان و ماهی‌شان‌ بیشتر می‌شد! برخی از مسیحیان شبیه این پسر بچه هستند؛ آنها مهیا کننده هستند. بعضی دیگر از مسیحیان، شبیه به شاگردان عیسی می‌باشند، یعنی تقسیم کننده هستند. در جهان گرسنگان بسیاری وجود دارند که در انتظار دریافت نان حیات می‌باشند.

 عیسی پسر خدا که تمامی اقتدار در آسمان و بر زمین در اختیار او است، ما را انتخاب کرده تا توسط ما جمعیت را خوراک دهد. وی می‌توانست این کار را خودش انجام دهد، اما او چنین مقدر نفرمود. او مقدر کرده که از طریق ما کار خود را به انجام رساند. زمانی که امکانات، وقت، تواناییها و استعدادها و خود را در اختیار او می‌گذاریم، وی ما را به کار می‌برد تا به نیازهای مردم گرسنه برسیم. در این مسیر، او ما را فوق هر نوع تصوری غنا می‌بخشد. با این معجزه عیسی مسیح نشان داد نه فقط خداوند تبدیل کننده کیفیت ، مسافت ، زمان و مکان هست ، بلکه خداوند برکت دهنده کمیت هم می باشد .  او در دعای ربانی به ما می آموزد که از او درخواست کنیم که نان روزانه ما را روزانه به ما عطا نماید . از این معجزه درمیابیم هر آن چه که ما داریم به عیسی مسیح خداوند بدهیم و او آن برکت عظیمی را که به ما هدیه می کند دریافت کنیم .

در قسمت پنجم خواندیم : عیسی پس از فرستادن شاگردان، جماعت را مرخص نمود و به جهت عبادت به فراز کوهی برآمد. در این اثنا شاگردان در کشتی به سوی بیت‌صیدا می‌راندند. اما باد مخالف بر ایشان وزید و ایشان را به میانۀ دریا برد. در پاس چهارم شب (حدود سه صبح) عیسی خرامان بر روی دریا، نزد ایشان رسید. او خواست از ایشان بگذرد (آیۀ ۴۸). او خواست که ایمان آنان را بیازماید. شاگردان مضطرب شدند زیرا گمان بردند که روحی می‌بینند. اما عیسی با گفتن «من هستم»، ایشان را از حضور خویش مطمئن ساخت. سپس طبق متی ۱۴: ۲۸-۳۱ پطرس گفت: «خداوندا، اگر تویی مرا بفرما تا بر روی آب نزد تو آیم» (متی ۱۴: ۲۸). پطرس عیسی را می‌آزمود تا ببیند که آنچه می‌بیند، واقعی است یا فقط یک روح است. عیسی فرمود: «بیا». پطرس ابتدا با شهامت، بر روی آب روانه شد تا نزد عیسی برود. اما کمی بعد ایمانش رو به سستی نهاد. چشمانش را از عیسی برگرفت و شروع کرد نگاه کردن به باد و امواج. پطرس فراموش کرد که عیسی خداوند باد و امواج است (مرقس ۴: ۳۹-۴۱). او شروع کرد به فرو رفتن در آب. اما عیسی دست خود را دراز کرد، او را گرفت و به داخل کشتی برد. آنگاه فرمود: «ای کم ایمان، چرا شک آوردی»؟ (متی ۱۴: ۳۱). ما نیز هر گاه چشمانمان را از عیسی بر گرفته، به مشکلات خود بنگریم، مطمئنا در امواج متلاطم فرو خواهیم رفت. اگر به عیسی و وعده‌هایش‌ ایمان داشته باشیم، از باد و امواج نخواهیم ترسید. طبق متی ۱۴: ۳۰، بعد از آنکه پطرس به امواج نگاه کرد و دچار ترس شد، دوباره چشمانش را به عیسی دوخت و فریاد زد: «خداوندا، مرا دریاب»! ما نیز هنگامی که مشکلات بر ما نازل می‌شود و احساس می‌کنیم که در حال غرق شدن هستیم، می‌توانیم فریاد بر آوریم و او دست خود را به سوی ما دراز کرده، ما را از غرق شدن نجات خواهد داد. پطرس سعی نکرد خود را نجات دهد؛ ما نیز نباید چنین کنیم. آمین

قسمت ششم : عیسی کور مادرزادی را شفا می‌‌دهد

عیسی کوران بسیاری را شفا داده بود؛ اما این نخستین گزارش از شفای یک کور مادرزاد بود. عیسی می‌توانست بهتر از هر پزشکی هر نوع بیماری، حتی امراض کهنه را شفا دهد (مرقس ۵: ۲۵-۲۹؛ یوحنا ۵: ۵-۹). یهودیان و نیز شاگردان عیسی می‌پنداشتند که بیماریهایی مانند کوری، مجازات نوعی گناه می‌‌باشد. اما چگونه مردی که کور مادرزاد است، می‌توانست پیش از به دنیا آمدن گناه کرده باشد؟ بنابراین شاگردان فکر کردند که قاعدتاً والدینش گناه ورزیده‌اند. در عهد عتیق نوشته شده است که خدا تا سه و چهار نسل ۷۵ فرزندان را به خاطر گناه والدینشان تنبیه می‌کند (خروج ۲۰: ۵). اما عیسی به شاگردانش فرمود که هر دو عقیده خطا هستند. کوری شخص از این جهت بوده تا اعمال خدا در وی ظاهر شود. غالباً خدا اجازه می‌داد که تجربه‌ها و فجایع بر انسان‌ها نازل شود، چرا که در این ایام وی فرصت می‌‌یابد تا بدیشان قدرت و جلال خود را نشان دهد (یوحنا ۱۱: ۴؛ رومیان ۸: ۲۸). اگر این مرد کور نبود، ممکن بود این فرصت را نیابد تا مسیح را بشناسد و به او ایمان آورد.هنگامی که رنج و زحمت بر شخصی حادث می‌‌شود، هرگز این فکر را به خود راه ندهیم که «حتماً گناه کرده است.» در وحله اول، ما همه گناه کرده، مستحق مجازات هستیم. ثانیاً نمی‌توانیم بفهمیم که چرا رنج و زحمت در لحظه خاصی بر شخص خاصی حادث می‌‌شود. دانستن این امر به ما داده نشده است. این را تنها خدا می‌‌داند. اما از این آیه در می‌‌یابیم که گناه تنها دلیل برای نازل شدن مشقت و زحمت بر انسان‌ها نیست (لوقا ۱۳: ۲-۵؛ اعمال رسولان ۲۸: ۴).
  

بعد از آنکه عیسی به سوال شاگردانش پاسخ داد، به ایشان فرمود: « مادامی که روز است (یعنی تا فرصت هست) مرا باید به کارهای فرستنده خود (خدا) مشغول باشم ». این مرد کور زاده شده تا کار خدا ظاهر گردد. بنابراین کار خدا در آن لحظه بازگرداندن بینائی به مرد کور بود. کار خدا فوریت دارد. فرصت‌ها می‌‌آیند و به سرعت از دست می‌‌روند. فرصت کار نیکو کردن برای خدا ممکن است امروز باشد و نه فردا. کار نیکوئی که به فردا موکول شود، غالبا ً کار نیکوئی است که هرگز انجام نمی‌شود. شب می‌‌آید که در آن هیچ کس نمی‌تواند کاری کند. در اینجا «شب» به معنی مرگ جسمانی است. مرگ جسمانی به سراغ هر کسی می‌‌رود. آنگاه دیگر نخواهیم توانست کار کنیم. ما بر طبق آنچه که هنگام زنده بودن انجام داده ایم، یعنی مادامی که روز بود، داوری خواهیم شد (دوم قرنتیان ۵: ۱۰). بنابراین باشد که هیچگاه کاری را که خدا بر عهده ما گذاشته است، به تعویق نیندازیم. این‌ را گفت‌ و آب‌ دهان‌ بر زمین‌ انداخته‌، از آب‌ گل‌ ساخت‌ و گل‌ را به‌ چشمان‌ کور مالید، و بدو گفت‌: “برو در حوض‌ سیلوحا (که‌ به‌ معنی‌ مرسلاست‌) بشوی‌.” پس‌ رفته‌ شست‌ و بینا شده‌، برگشت‌. شفای مرد کور بحث و حیرت همسایگان را بر انگیخت. هنگامی که از او پرسیدند که چگونه شفا یافت، وی گفت: «شخصی که او را عیسی می‌گویند، گل ساخت و بر چشمان من مالید» . در نظر مرد کور، عیسی فقط یک انسان عادی و شاید یک طبیب ماهر بود. او حتی نمی‌دانست که عیسی کجا زندگی می‌کند.

عزیزان من هم حقیقتا تا چند سال پیش کور بودم و  نمی دانستم در کوری روحانی ، پاهایم را در چه راهی و هدفی می گذارم . ولی عیسی مسیح خداوند مرا در آن کوری و سرگردانی از گل ، لجن ، تاریکی ، ظلمت سیاه بیرون کشید و چشمان قلبم را شفا داد . عیسی مسیح با این معجزه نشان داد که بر خلقت هم حاکم است و اوست که چشم خلق می کند گوش خلق می کند و تمامی خلقت به کلام او آفریده شده است . آیا تا به حال عیسی مسیح را اینچنین می شناختید ؟!! جلال بر نام قدوسش و شکر برای همچنین خداوند که  داریم و در 2000 سال پیش در عیسی مسیح بر روی زمین آمد تا کوریهای روحانی ما را شفا دهد . امروز این قدرت کلام زنده انجیل مقدس است که خالقمان را در عیسی مسیح می بینیم .

 یوحنا رسول ، سه سال و نیم با عیسی مسیح زندگی کرد و در نامه اول خود   باب ۱ اینگونه  دربارۀ کلمه حیات ( عیسی مسیح ) می نویسد:

 ۱ آنچه‌ از ابتدا بود و آنچه‌ شنیده‌ایم‌ و به چشم‌ خود دیده‌، آنچه‌ بر آن‌ نگریستیم‌ و دستهای‌ ما لمس‌ کرد، درباره‌ کلمه‌ حیات.  ۲ و حیات‌ ظاهر شد و آن‌ را دیده‌ایم‌ و شهادت‌ می‌دهیم‌ و به‌ شما خبر می‌دهیم‌ از حیات‌ جاودانی‌ که‌ نزد پدر بود و برما ظاهر شد.  ۳ از آنچه‌ دیده‌ و شنیده‌ایم‌ شما را اعلام‌ می‌نماییم‌ تا شما هم‌ با ما شراکت‌ داشته‌ باشید. و اما شراکت‌ ما با پدر و با پسرش‌ عیسی‌ مسیح‌ است‌.  ۴ و این‌ را به‌ شما می‌نویسم‌ تا خوشی ما کامل‌ گردد.    

 پس گلهای باغ پدر آسمانی از حضور او در قلبهایتان شادی و وجد نماید که عیسی مسیح که بود و چه کرد !!
بجهت باز نمودن صفحه بعدی، قسمت آخر در "هفت معجزات خداوندمان عیسی مسیح ، تبدیل کننده کیفیت ، مسلط بر مسافت ، مکان ، خالق زمان ، برکت دهند کمیت های ما ، مسلط بر طبیعت و حاکم بر خلقت" این قسمت را کلیک کنید.

در فیض و محبت او باشید .آمین