دعای ربانی ، نمونه یک رابطه ای عمیق و عاشقانه با پدر آسمانی

 تا دوهزار سال پیش از امروز بسیاری از رهبران یهودی در مکانهای عمومی عبادت می‌کردند تا دیگران ایشان را ببینند و بگویند که چه آدم‌های عادل و دینداری هستند. چنین افراد به راستی اجر خود را از دیگران دریافت می‌کردند. اما چیزی از خدا دریافت نخواهند داشت، نه در این زندگی و نه در زندگانی بعد.  عیسی مسیح تجسم خداوند بر زمین در همان زمانها  چنین تعلیم داد: «چون عبادت کنی، به حجرۀ خود داخل شو ... در را ببند.» یعنی ما باید تمامی توجه خود را معطوف به خدا کنیم، نه به خودمان. باید اندیشه‌های دنیوی و نفسانی را هنگامی که با خدا صحبت می‌کنیم، از خود برانیم. این بدین معنی نیست که ما باید تنها بطور خصوصی و در تنهایی دعا کنیم. دعا کردن به همراه دیگر ایمانداران، خوب و ضروری است. لیکن چه با هم و چه به تنهایی، همگی باید در مواقع دعا تنها به خدا بنگریم، نه اینکه سعی کنیم توجه دیگران را به دعای خود جلب کنیم .

     

اشتباه دیگری که مردم به هنگام دعا مرتکب می‌شوند، این است که فکر می‌کنند برای دریافت پاسخی از خدا باید به طریق خاصی دعا کنند. ایشان فکر می‌کنند که باید کلمات خاصی را به کار برند یا به مدت طولانی یا در مکانی خاص دعا کنند. چنین چیزی ضروری نیست. خدا برحسب ایمان ما به دعاهایمان پاسخ می‌دهد، نه برحسب کلمات یا شیوه‌ای که برای دعا به کار می‌بریم. ما باید به خاطر داشته باشیم که خدا پدر آسمانی پرمهری است که پیش از آنکه از او درخواستی بکنیم، تمامی نیازهای ما را می‌داند؛ با اینحال، مایل است درخواستهای خود را خودمان به حضورش ببریم تا به این وسیله با او ارتباط برقرار کنیم و احساس کنیم که او واقعاً پدر ما است و به درخواستهای ما توجه و علاقه دارد. وی از ما می‌خواهد که درست همانند فرزندانی که وابسته به پدران جسمانی خود هستند، بر او تکیه کنیم. خدا مشتاق است که نیازهایمان را به ما ببخشد (متی ۷: ۱۱).  او قادر است که نیازهای ما را به ما بدهد بی نهایت زیادتر از هر آنچه بخواهیم یا فکر کنیم (افسسیان ۳: ۲۰). هنگامی که برای دعا داخل اتاقمان می‌شویم. در واقع به ملاقات خدا می‌رویم. او می‌خواهد که برکات روحانی نامحدودی به ما ببخشد. تنها کاری که باید بکنیم، درخواست توأم با ایمان است.

   

شاگردان عیسی خواستند تا دعا کردن را به ایشان بیاموزد (لوقا ۱۱: ۱). او نیز نمونه‌ای از دعای درست را آموخت که به «دعای ربانی» معروف شده است.در انجیل متی باب شش ،عیسی مسیح به شاگردان فرمود «  ۹ پس‌ شما به‌ اینطور دعا كنید: "ای‌ پدر ما كه‌ در آسمانی‌، نام‌ تو مقدّس‌ باد.  ۱۰ ملكوت‌ تو بیایـد. اراده‌ تو چنانكه‌ در آسمان‌ است‌، بر زمین‌ نیز كرده‌ شود.  ۱۱ نان‌ كفاف‌ ما را امروز به‌ ما بده‌.  ۱۲ و قرض‌های‌ ما را ببخش‌ چنانكه‌ ما نیز قرضداران‌ خود را می‌بخشیم‌.  ۱۳ و ما را در آزمایش‌ میاور، بلكه‌ از شریر ما را رهایی‌ ده‌. زیرا ملكوت‌ و قوّت‌ و جلال‌ تا ابدالا´باد از آن‌ تو است‌، آمین‌." ای پدر ما که درآسمانی. ما باید دعای خود را به پدرمان خطاب کنیم و نه به یک بت، یا روح مردگان، یا به یک فرشته یا یکی از قدیسین گذشته. برای تمامی ایمانداران، خدا پدر مهربانی است که خواهان بهترین نعمتها برای فرزندانش می‌باشد. خدا در عین حال خالق و قادر مطلق در آسمان می‌باشد. وی همه چیز را در مورد ما می‌داند (عبرانیان ۴: ۱۳) و داور ما خواهد بود. وی قادر است که برکات نامحدودی را به انسان بدهد (افسسیان ۱: ۳) اما این قدرت را نیز دارد که انسان را برای تمامی ابدیت به جهنم بفرستد. بنابراین باید با خشوع و تقوا به حضور چنین خدایی بیاییم (عبرانیان ۱۲: ۲۸-۲۹). لازم است که برای برکاتش سپاسگزار باشیم؛ لازم است که هر دعایی را با ستایش بزرگی و جلال او آغاز کنیم (مزمور ۳۴: ۱-۳). معنی جملۀ «نام تو مقدس باد» این است: «خدا حمد و ستایش شود؛ جلال از آن خدا باد.» اغلب اوقات، وقتی دعا می‌کنیم، تنها به نیازهای شخصی خود می‌اندیشیم، نه به عظمت خدا.

  

 هنگامی که مسیح آمد، ملکوت خدا نیز به زمین آمد. ملکوت خدا در وجود هر کس که به مسیح ایمان دارد، حاضراست (لوقا ۱۷: ۲۰-۲۱). به همین دلیل است که مسیح چنین موعظه می‌کرد: «ملکوت خدا نزدیک است» (مرقس ۱: ۱۴-۱۵). اما از سوی دیگر، ملکوت خدا هنوز به طور کامل نیامده است. شیطان همچنان در این جهان حکومت می‌کند. او رئیس این جهان است (یوحنا ۱۲: ۳۱، ۱۶: ۱۱). اکثر انسانها همچنان در قلمرو حکومت شیطان یعنی در قلمرو تاریکی زندانی هستند. بنابراین لازم است دعا کنیم تا خدا وارد زندگی افراد بیشتری شود و عدۀ زیادتری از قلمرو شیطان نجات یافته، به ملکوت خدا راه یابند. در ضمن، باید دعا کنیم تا ملکوت خدا به طور کامل بیاید، یعنی اینکه مسیح باز گردد و شیطان را نابود سازد. بیا ای عیسای خداوند (مکاشفه ۲۲: ۲۰). زیرا هنگامی که عیسی بار دیگر بیاید، ملکوت خدا به طور کامل در آسمان و بر زمین برقرار خواهد شد. ... ارادۀ تو کرده شود. ملکوت خدا هر کجا که باشد، در آنجا ارادۀ او متحقق می‌شود. لازم است دائماً دعا کنیم تا ارادۀ خدا هر روز در زندگی ما جامه عمل بپوشد.   در ادامه این دعا عیسی مسیح میفرماید : نان‌ كفاف‌ ما را امروز به‌ ما بده‌.  بعد از حمد و ستایش خدا، می‌توانیم تقاضاهای خود را به حضور او بیاوریم. نیازهای ما: نان برای جسم ما ؛ بخشایش برای جانمان ؛ و رهایی از شریر برای روح مان . ...نان کفاف ما را امروز بده. نان کفاف ما اشاره است به تمام چیزهایی که برای بدنهایمان نیاز داریم، یعنی خوراک، پوشاک، خانه و تندرستی. (این به معنی تجملات و تسهیلات غیر ضروری نمی‌باشد). ما باید هر روز تماماً متکی به خدا باشیم؛ ما نمی‌توانیم حتی یک روز بدون حمایت او زندگی کنیم. او می‌تواند بارش باران را متوقف سازد؛ در آن صورت دیگر خوراکی وجود نخواهد داشت. یا می‌تواند کاری کند که تگرگ و باد محصولات ما را از میان ببرد. زندگی ما در دست اوست. حتی منکرین وجود خدا نیز نمی‌توانند یک روز بدون خدا زندگی کنند! خدا به نیازهای ما رسیدگی می‌کند. خدای بزرگی که آسمانها و زمین را آفرید نان روزانۀ ما را فراهم می‌کند. در نظر او امت‌ها همچون غبار شمرده می‌شوند (اشعیا ۴۰: ۱۵). لذا او می‌داند که چه هنگام هر یک از ما گرسنه است. وی می‌داند که هرگنجشک چه هنگام به زمین می‌افتد (متی ۱۰: ۲۹-۳۱). بیایید که تمامی مشکلات خود را بردوش او بگذاریم زیرا که او از ما مراقبت می‌کند (اول پطرس ۵: ۷). 

   ...قرضهای ما را ببخش. همین مفهوم در لوقا ۱۱: ۴ چنین ثبت شده است: «گناهان ما را ببخش.» واژۀ یونانی که متی در اینجا به کار برده «قرض» است. در نظر عیسی، گناه مانند قرضی است که به خدا داریم. در لوقا ۱۱: ۴، مطابق متن یونانی آن، عیسی فرمود: «گناهان ما را برما ببخش، همچنان که ما نیز هر که را به ما مقروض است می‌بخشیم.» کسانی که به ما «مقروض اند» کسانی هستند که نسبت به ما گناه ورزیده اند. بنابراین باید درک کنیم که در دعای ربانی، «قرض» و «گناه» یک معنی دارد. قرضهای ما را ببخش ...چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم. به همان طریقی که ما قرض داران خود را می‌بخشیم، خدا نیز ما را خواهد بخشید. در اینجا مقصود عیسی آن بخشایشی نیست که برای نخستین بار، به هنگام ایمان آوردن، دریافت داشتیم. در اینجا او درمورد زندگی روزمرۀ مسیحی ما سخن می‌گوید. ابتدا خدا تمامی گناهانی را که پیش از ایمان مرتکب شده بودیم، به رایگان بخشید. او به خاطر فیض و رحمت خود ما را بخشید. لیکن بعد از مسیحی شدن، ما همچنان گاه و بی گاه گناه می‌ورزیم؛ به همین دلیل احتیاج به بخشایش خدا داریم (اول یوحنا ۱: ۹) وی ما را همانطور می‌بخشد که ما دیگران را می‌بخشیم. اگر دیگران را نبخشیم. خدا نیز ما را نخواهد بخشید (متی ۶: ۱۴-۱۵). ما همچون لوله هستیم و بخشایش خدا شبیه به آبی است که در ما جاری می‌شود. نبخشیدن دیگران مثل این است که یک سر لوله را مسدود می‌سازیم. اگر بخشایش از سوی ما به جانب دیگران جاری نشود بخشایش خدا نیز در ما جاری نخواهد شد (مرقس ۱۱: ۲۵-۲۶).

...ما را در آزمایش میاور. این «در آزمایش آوردن» به معنی مغلوب شیطان شدن، گناه ورزیدن و جدا شدن از خدا می‌باشد. کلمۀ «آزمایش» که در این تعلیم عیسی مسیح که به کار رفته، به معنی نوعی از «آزمایش» نیست که خدا اجازه می‌دهد که مسیحیان در معرض آن قرار گیرند تا ایمانشان آزموده شود (اول پطرس ۱: ۶-۷). این نوع از آزمایشهای معمولی که ایمان ما را تقویت می‌کنند، برای منفعت ما به سوی ما فرستاده می‌شوند. دراین هنگام ما باید شادی و شکرگزاری نماییم (یعقوب ۱: ۲). اما  کلمۀ «آزمایش» معنی دیگری دارد. عیسی به ما تعلیم می‌دهدکه دعا کنیم تا در آزمایش نهایی، یعنی آزمایش دور شدن از خدا نیفتیم. دعای دائمی ما باید این باشد که  ... ما را از شریر رهایی ده. ابلیس، شیر غرانی است که کسی را می‌طلبد تا ببلعد (اول پطرس ۵: ۸) و در روزهای آخر، پیش از آنکه عیسی بار دیگر بیاید، مسیحیان متحمل سخت ترین آزمایشها خواهند شد و بسیاری خواهند افتاد. در آن روز لازم خواهد بود که مسیحیان پیش از هر وقت دیگر این دعا را تکرار کنند. دعای ربانی ، نمونه دعای در یک رابطه عمیق و عاشقانه با پدر آسمانی است که شما را یاری می دهد تا با فرم و الگوی زیبا و روحانی آن دعا را شروع و همانگونه خاتمه می‌یابد که آغاز می‌شود، یعنی با حمد و ستایش خدا. در اینجا بسیاری از نسخه‌های دستنوشتۀ یونانی شامل این کلمات هستند: «ملکوت و قوت و جلال تا ابدالآباد از آن توست. آمین.» کلمۀ آمین به معنی «چنین باد» می‌باشد و بیانگر ایمان ما به این واقعیت است که خدا دعای ما را پذیرفته است و به آن پاسخ خواهد داد.

  گلهای باغ پدر آسمانیم ، عیسی مسیح خداوند ( کلمه خدا، انجیل یوحنا باب یک ) جسم ما را بر خود گرفت و 33 سال بر روی زمین ، در بین ما انسانها همچون ما و در بین ما زیست تا ذات و شخصیت و محبت و هدف خود را به ما بشناساند و با عشقی که به ما مخلوقاتش ( فرزندانش ) داشت ، با کتاب حیات بخش ( انجیل مقدس ) ما را یار و همسفر شد تا روزی که با بدنهای جلال یافته ، تا ابد با او ( پدر مهربان ) و در حضور او زیست کنیم . شکر بر چنین خداوندی که در عیسی مسیح شناختیم و به او ایمان آوردیم . آمین 

عزیزانم در آغوش پدر آسمانی باشید .